Wydawca treści
Lasy Nadleśnictwa
Milickie lasy.
Kompleks związany jest przede wszystkim z siedliskiem grądowym. Rozciąga się od Młyńskiej Wody - dopływu Baryczy, po Żmigród, tworząc linię długości ok. 28 km przy szerokości do 8 km. Wytworzyły się w nim zespoły mieszane, w których rosną sosny, miejscami świerk, dęby, graby, buki, brzozy, także jesiony, głównie grądu wysokiego i niskiego oraz buczyn. Trudno się poruszać w tych drzewostanach z uwagi na gęsty podszyt, jaki tworzą jarzębina, czeremcha, kruszyna i podobne gatunki. O czystości środowiska świadczy występowanie m.in. porostu płucnicy islandzkiej. W niektórych rejonach ocalały dorodne buczyny rozwinięte na żyznych siedliskach. Ich szczególnie piękny fragment niedaleko Postolina jest od 1962 r. chroniony jako rezerwat leśno-krajobrazowy „Wzgórze Joanny" o powierzchni 24,57 ha. Na daleko wysuniętym od Wzgórz Krośnickich wzniesieniu (230 m n.p.m.) udało się zachować wyspowe stanowisko starodrzewu (ponad 170 lat) buka zwyczajnego na wschodniej granicy zasięgu tego gatunku. Jest tu też przymieszka dębu, jesionu oraz sosny i świerka. Największą wartością przyrodniczą cechuje się żyzna buczyna niżowa i fragment kwaśnej buczyny niżowej. Bardzo bogato rozwinęło się runo, z wyróżniającą się przytulią wonną, zawilcem gajowym, przylaszczką oraz paprocią orlicą pospolitą. Lokalnie spotkać można roślinność pontyjską (stepową).
Słabo rozpoznawalne są ślady grodziska wczesnosłowiańskiego, natomiast architektoniczny akcent stanowi Wieża „Odyniec" w formie neogotyckiego zameczku z 1850 r. Na początku był przeznaczony dla myśliwych, polujących w bogatych w zwierzynę okolicznych lasach. Rozciąga się tędy zielony szlak pieszy ze Świebodowa do Skoroszowa, przecinający przelotową drogę Wrocław - Trzebnica - Milicz koło przystanku PKS Świebodów skrzyżowanie. Do mało znanych śródleśnych ciekawostek należy tzw. Słup Napoleona. To dawny słup graniczny o wysokości 3 m, stojący na południowy zachód od Gruszeczki przy piaszczystym dukcie biegnącym wzdłuż nieczynnej linii kolejki wąskotorowej (obecnie ścieżka rowerowa). Wydłużone wklęśnięcie z jednej jego strony tłumaczy się ostrzeniem szabli przez żołnierzy napoleońskich, którzy przechodzili tamtędy w 1812 r. Słup stoi w miejscu zetknięcia się granic trzech feudalnych włości: tzw. wolnych państw stanowych (później baronetów) Milicz i Żmigród oraz klasztoru trzebnickiego. Dalej ku zachodowi rośnie na Rozdrożu Pięciu Duktów okazały i piękny "Szwedzki Dąb", zasadzony w 1645 r. przez szwedzkiego wodza dla upamiętnienia swojego obozowania.
Przez Lasy Milickie przebiega wiele szlaków turystycznych. Wędrówki nimi wymagają jednak posiadania dobrej mapy, co przy masowym pobycie grzybiarzy staje się niezbędne. Duże znaczenie ma szlak czerwony, biegnący ze Żmigrodu przez Sułów do Milicza-Karłowa, niemal wyłącznie lasem. Atrakcyjną porą roku jest wczesna jesień, gdy pięknych barw krajobrazom nadają skupiska buków. Lasy Milickie wyróżniają się dużą bioróżnorodnością zwierzyny leśnej. Można spotkać w nich jelenie, sarny, daniele, dziki oraz wiele innych mieszkańców lasu.
Najnowsze aktualności
Ślad węglowy Lasów Państwowych policzony
Ślad węglowy Lasów Państwowych policzony
Po raz pierwszy w historii swojego istnienia Lasy Państwowe obliczyły ilość emitowanych przez organizację gazów cieplarnianych. Wiedza ta pozwoli podjąć działania ograniczające emisje.
Inwentaryzacja, zrealizowana w ramach projektu rozwojowego Lasy Węglowe, objęła tzw. zakresy 1 i 2 raportowania śladu węglowego i obejmuje rok 2023 r. Zakres 1 obejmuje emisje bezpośrednie powstałe w wyniku spalania paliw w pojazdach, budynkach, urządzeniach i narzędziach, które są własnością Lasów Państwowych lub nad którymi sprawują one bezpośredni nadzór, a także emisje pochodzące z klimatyzacji. W zakres 2 wchodzą z kolei emisje pośrednie, które nie są wytwarzane na terenie organizacji, ale powstają w wyniku produkcji energii elektrycznej i ciepła przez Lasy Państwowe kupowanych i zużywanych.
Zgodnie z przeprowadzonymi kalkulacjami całkowity ślad węglowy Lasów Państwowych w roku 2023 wyniósł 65 440,2 ton CO2e (ekwiwalentu CO2 w ujęciu market-based). Określenie market-based oznacza, że jest to ilość emisji obliczona na podstawie wskaźnika emisyjności publikowanego przez konkretnego sprzedawcę energii. W ujęciu location-based (czyli na podstawie średniego wskaźnika emisyjności dla Polski, który przedstawia faktyczną wielkość emisji powstałych na terenie kraju, publikowanego przez Krajowy Ośrodek Bilansowania i Zarządzania Emisjami) ślad węglowy Lasów Państwowych w ubiegłym roku wyniósł 60 615,7 ton CO2e.
- Znajomość wielkości tych emisji oraz miejsc ich powstawania jest kluczowa dla podjęcia działań, które pozwolą je zredukować, a tym samym zmniejszyć niekorzystny wpływ na klimat – mówi Witold Koss, dyrektor generalny Lasów Państwowych. – Choć nie mamy obowiązku raportowania emisji wytwarzanych gazów cieplarnianych, to powinniśmy wprowadzać najlepsze praktyki, nie tylko w gospodarce leśnej czy ochronie przyrody, lecz także w innych obszarach naszej działalności.
Z których źródeł pochodzi najwięcej emisji gazów cieplarnianych w Lasach Państwowych? W zakresie pierwszym (emisji bezpośrednich) – są to paliwa transportowe; w zakresie drugim (emisji pośrednich) – energia elektryczna. Pod względem obszarów powstawania emisji – za ich największą część odpowiadają nieruchomości (ponad 71%). Pojazdy, drugie w kolejności, są źródłem 28% emisji gazów cieplarnianych. Narzędzia i maszyny specjalistyczne odpowiadały za ok. 1% zeszłorocznych emisji, co jest wartością nieznaczącą przy obecnej strukturze emisji, jednak jest to też źródło, które będzie monitorowane w kolejnych latach.
Wyniki pierwszego raportu nt. śladu węglowego LP wskazują, że - aby ograniczyć emisje – Lasy Państwowe muszą w pierwszej kolejności skupić się na poprawie efektywności energetycznej budynków oraz wymianie pojazdów na niskoemisyjne.
Lasy Państwowe wiele inicjatyw dekarbonizacyjnych już podjęły i prowadzą konsekwentnie od kilku lat m.in. w ramach projektów rozwojowych: Podnoszenie Efektywności Energetycznej Budynków w PGL LP oraz Las Energii. Są wśród nich m.in.:
- proces audytowania energetycznego budynków w celu identyfikacji działań poprawiających ich efektywność energetyczną, które będą mogły być wdrożone w LP.
- Produkcja energii z OZE we własnych instalacjach, głównie fotowoltaicznych. W ten sposób wyprodukowaliśmy 6 461 MWh w 2023 r.
- Wykorzystanie pojazdów elektrycznych.
- Zakup zielonej energii od zewnętrznych dostawców. W 2023 r. zakupiliśmy 3 557 MWh zielonej energii.
- Automatyzacja zbierania danych i liczenia śladu węglowego wraz z ich zarządzaniem.
- Edukacja wewnętrzna – szkolenia dla pracowników LP, promocja dobrych praktyk m.in. w oszczędnym gospodarowaniu energią.
- Wykorzystanie biomasy na cele energetyczne (emisje z tego działania są monitorowane i raportowane).
Lasy Państwowe jako główny dostawca drewna w Polsce muszą brać pod uwagę, że nie funkcjonują w gospodarczej i legislacyjnej próżni. Znacząca część odbiorców tego surowca już jest albo będzie w najbliższym czasie musiała ujawniać ślad węglowy swoich produktów, który powstał w trakcie ich wytworzenia. Bez informacji o śladzie węglowym od producenta surowca nie będą oni w stanie w pełni tego zrobić. Wymóg ten już teraz można porównać z potrzebą posiadania certyfikatów typu FSC/ PFSC.
Obecnie w Lasach Państwowych trwają przygotowania do rozszerzenia inwentaryzacji i obliczania śladu węglowego produktów LP w całym cyklu ich życia, czyli w tzw. zakresie „od kołyski do bramy”. Przeprowadzanie kalkulacji emisji gazów cieplarnianych planowane jest co roku.
Zbieranie danych do inwentaryzacji trwa kilka miesięcy i jest nie lada wyzwaniem, zważywszy na fakt, że w skład LP wchodzi blisko 500 jednostek o różnej charakterystyce energetycznej. W celu agregacji danych wykorzystano indywidualne narzędzie opracowane przez Centrum Koordynacji Projektów Środowiskowych we współpracy z Dyrekcją Generalną Lasów Państwowych na potrzeby całej organizacji. Natomiast sam proces poprzedził cykl szkoleń dla pracowników LP odpowiedzialnych za wprowadzanie danych do aplikacji.
