Web Content Display
Funkcje turystyczne stanowią jedną z podstawowych funkcji społecznych, jakie
spełniają lasy, a celem polityki leśnej powinno być „... uregulowanie i ukierunkowanie
rekreacji i turystyki na obszarach leśnych w sposób godzący funkcje społeczne lasów z
ochronnymi i produkcyjnymi". Obszary leśne stanowią jeden z najbardziej atrakcyjnych
elementów penetracji turystycznej ludności. Jednocześnie turystyka i rekreacja są jedną
z form antropopresji w lasach (Radziejowski, 1997).
Obszar Nadleśnictwa Milicz łączy w swym zasięgu wiele różnych form krajobrazowych,
przez co stanowi region o wysokich walorach turystycznych. Szereg atrakcji krajoznawczych, kulturowych, bogactwo przyrodnicze oraz dostępność komunikacyjna
powodują, że rejon ten stanowi dogodny teren dla uprawiania różnych form turystyki.
Turystyka i związana z nią sfera infrastrukturalno – ekonomiczna stały się także ważnym
kierunkiem rozwoju gospodarczego powiatów w regionie.
Czynniki kształtujące atrakcyjność turystyczno-rekreacyjną Nadleśnictwa Milicz
to m. in.:
Ø przyrodniczo-leśne urozmaicenie terenów nadleśnictwa,
Ø istniejące obiekty turystyczno-wypoczynkowe znajdujące się w regionie,
Ø lokalizacja w zasięgu nadleśnictwa lub w bezpośrednim jego sąsiedztwie
ośrodków miejskich (miasta: Wrocław, Milicz, Trzebnica, Krotoszyn,
Żmigród),
Ø liczne osobliwości przyrodnicze: rezerwaty przyrody, park krajobrazowy,
wyznaczone Obszary Natura 2000, pomniki przyrody, wiele cennych
pod względem przyrodniczym drzewostanów,
Ø dobrze rozwinięta baza noclegowa i istniejące terenowe punkty informacji
turystycznej,
Ø rozwinięta baza internetowa informacji turystycznej i wypoczynkowej,
Ø liczne miejsca kultu i pamięci, m. in. wiele zabytkowych kościołów i kaplic
zlokalizowanych w zasięgu terytorialnym nadleśnictwa.
Ø przebieg licznych szlaków turystycznych i ścieżek edukacyjnoekologicznych,
Ø lokalizacja ścieżek spacerowych, ścieżek rowerowych,
Ø liczne rzeki i zbiorniki wodne sprzyjające uprawianiu sportów wodnych i
wędkarstwa,
Ø bogactwo runa leśnego w lasach nadleśnictwa,
Ø dostępność komunikacyjna,
Ø istniejące parkingi leśne i miejsca postoju dla pojazdów mechanicznych.
Nadleśnictwo Milicz od 2003 roku prowadzi działalność edukacyjną
na podstawie Zarządzenia nr 57 Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z dnia 9
maja 2003 roku. W związku z tym, że jednym z zadań realizowanych przez Lasy Państwowe
jest edukacja leśna, w 2003 roku powstał Program Edukacji Leśnej Społeczeństwa.
Program ten określił zasady, zakres i zadania realizowane na poziomie nadleśnictwa.
W Nadleśnictwie Milicz propagowanie edukacji leśnej w społeczeństwie realizuje
się głównie poprzez:
• Zajęcia terenowe. Głównie na ścieżkach edukacji przyrodniczo-leśnej,
• Spotkania z leśnikiem w szkołach i przedszkolach,
• Akcje terenowe np. sprzątanie świata, rajdy, sadzenie lasu, zimowe dokarmianie
zwierząt,
• Konkursy wiedzy przyrodniczej i leśnej współorganizowane przez nadleśnictwo,
• Warsztaty organizowane dla różnych grup społecznych,
• Realizacja programów współfinansowanych przez nadleśnictwo o tematyce
przyrodniczej.
Celem właściwego wykorzystania walorów turystyczno-wypoczynkowych terenów
nadleśnictwa i dużego potencjału praktycznej wiedzy leśnej, zaleca się kontynuację
aktywnej współpracy z samorządami, dalszą współpracę z organizacjami turystycznymi,
szkołami itp.
Aby jednocześnie ograniczyć negatywne oddziaływanie ruchu turystyczno – rekreacyjnego
na środowisko leśne, udostępniono liczne miejsca postoju przy ważniejszych szlakach komunikacyjnych, oznakowano miejsca postoju i tereny wypoczynkowe,
zabezpieczono także w tych rejonach kosze i kontenery w celu składowania śmieci,
przygotowano infrastrukturę przeciwpożarową i plan działania w przypadku powstania
pożaru, wszczęto kampanię informacyjną poprzez lokalizację tablic informacyjnych,
oznakowań szlaków turystycznych, ścieżek krajobrazowo – edukacyjnych itp.
Szczegółowy opis infrastruktury turystycznej i edukacyjnej nadleśnictwa zawarto
w Programie Ochrony Przyrody dla Nadleśnictwa Milicz. Urządzenia turystyczne (m.
in.szlaki, ścieżki edukacyjno-ekologiczne) - ich rodzaj i lokalizacja, będą przedstawione
na sporządzonej oddzielnie mapie tematycznej. Do zadań nadleśnictwa w zakresie zagospodarowania rekreacyjnego w najbliższym okresie gospodarczym należeć będzie współuczestniczenie w inicjatywach organów odpowiedzialnych za:
- utrzymanie w należytym stanie technicznym istniejących urządzeń i obiektów turystycznych
– bieżąca ich konserwacja, remonty, oznakowanie,
- tworzenie w miarę potrzeb (w miejscach o szczególnie nasilonym ruchu turystycznym)
nowych miejsc wypoczynku, doposażenie istniejących w potrzebne urządzenia,
- tworzenie i urządzanie ścieżek spacerowych w pobliżu ośrodków miejskich,
- wytyczanie kolejnych tras rowerowych, tras do jazdy konnej.
W ostatnich latach obserwuje się znaczne zwiększenie zainteresowania turystycznego
regionem, w zasięgu terytorialnym nadleśnictwa. Coraz popularniejszą formą
wypoczynku oferowaną w wielu miejscowościach regionu jest tzw. agroturystyka,
czyli wypoczynek w specjalnie do tego celu przystosowanych gospodarstwach wiejskich.
Dość popularną formą turystyki tego regionu są także różne formy turystki
wodnej – kajakowej związanej z rzeką Barycz.
Równolegle z rozbudową bazy noclegowej, powstają nowe szlaki turystyczne,
ścieżki spacerowe, rozbudowuje się infrastruktura związana z obsługą ruchu turystycznego.
W wielu opracowaniach strategicznych dotyczących przyszłości gospodarczej
regionu wymienia się turystykę jako szansę jego dynamicznego rozwoju. Niewątpliwie
nasilenie ruchu turystycznego na tym obszarze spowoduje także większą penetrację
turystyczną obszarów leśnych. Stąd w najbliższym okresie gospodarczym, należy
utrzymywać w odpowiednim stanie technicznym istniejącą infrastrukturę turystyczną
oraz dążyć do jej rozbudowy w zakresie zapewniającym dostateczną obsługę występującego
na obszarach leśnych ruchu turystycznego. Niezbędna będzie koordynacja
działań w zakresie zagospodarowania rekreacyjnego z organami samorządu lokalnego
oraz działającymi organizacjami turystycznymi.
Asset Publisher
2 lutego obchodzimy World Wetland Day, czyli Światowy Dzień Mokradeł
2 lutego obchodzimy World Wetland Day, czyli Światowy Dzień Mokradeł
Fot. Karol Zalewski
Fot. Andrzej Stoiński
Fot. Robert Antosz
„Bagna dla naszej wspólnej przyszłości” to hasło tegorocznej edycji Światowego Dnia Mokradeł, które w dobie zmiany klimatu i okresowej suszy w polskich lasach leśnicy powtarzają od lat. To oni, jako przyrodnicy, prowadząc wielofunkcyjną gospodarkę leśną mają świadomość tego, jak cennym zasobem w środowisku leśnym jest woda.
– Wychodząc z propozycją objęcia szczególną ochroną 17% powierzchni Lasów Państwowych – czyli obszaru 1,2 mln ha będących w zarządzie PGL LP, leśnicy ujęli w tym zestawieniu wiele cennych przyrodniczo siedlisk, w tym także mokradłowych. Bo lasy to bardzo skomplikowane ekosystemy, które dziś, w dobie zmian klimatu, wymagają szczególnej uwagi i troski, wyrażonej indywidualnym podejściem i dostosowaniem prowadzonych działań gospodarczych do warunków przyrodniczych i klimatycznych – powiedział Witold Koss, dyrektor generalny Lasów Państwowych.
W ramach projektów małej retencji leśnicy realizują szereg zadań służących gromadzeniu i zatrzymywaniu wody w lesie oraz spowolnieniu powierzchniowego spływu:
- Kompleksowy projekt adaptacji lasów i leśnictwa do zmian klimatu
– mała retencja oraz przeciwdziałanie erozji wodnej na terenach nizinnych, zwany
też projektem małej retencji nizinnej. Projekt stanowi obecnie kontynuację działań realizowanych przez leśników od 2007 roku, których celem jest wzmocnienie odporności nizinnych ekosystemów leśnych na zagrożenia powodowane zmianą klimatu poprzez realizację kompleksowych działań retencyjnych i przeciwerozyjnych. Projekt ma również na celu minimalizację negatywnych skutków naturalnych zjawisk pogodowych i klimatycznych, jak choćby susze, pożary czy też powodzie i podtopienia. - Kompleksowy projekt adaptacji lasów i leśnictwa do zmian klimatu
– mała retencja oraz przeciwdziałanie erozji wodnej na terenach górskich, zwany też małą retencją górską. W ramach projektu realizowane są zadania zbliżone do zakresu wpisującego się w małą retencję nizinną, aczkolwiek z uwagi na lokalizację projektu – tereny górskie – projekt bezpośrednio wpływa ma wzmocnienie górskich ekosystemów leśnych. Projekt m.in. minimalizuje negatywne skutki intensywnych i długotrwałych opadów atmosferycznych, ekstremalnego przepływu wód w korytach, spływów powierzchniowych oraz niezwykle destrukcyjnego działania wód wezbraniowych.
Lasy Państwowe prowadzą również projekt „Lasy dla mokradeł – ochrona siedlisk hydrogenicznych na obszarach cennych przyrodniczo”. Jego najważniejszym celem jest przywrócenie funkcji lub utrzymanie stanu bagien, torfowisk i innych terenów podmokłych pozostających w zarządzie PGL LP na obszarach Sieci Natura 2000 i poza nimi. Projekt został uwzględniony w wykazie planowanych operacji o znaczeniu strategicznym w Programie Operacyjnym FEnIKS. Projekt opiera się o współpracę jednostek LP (ponad 120 nadleśnictw) z Uniwersytetem Adama Mickiewicza w Poznaniu, Uniwersytetem Przyrodniczym w Poznaniu oraz z Centrum Ochrony Mokradeł.
– O tym, że bez wody nie ma życia – zarówno dla przyrody, jak i dla człowieka, wiedzą wszyscy, jednakże w kwestiach edukacji przyrodniczej, dotyczącej cennych ekosystemów bagiennych i mokradeł, mamy jeszcze wiele do zrobienia. Tereny podmokłe to bardzo często unikalne miejsca występowania chronionych gatunków flory i fauny, dom dla wielu owadów oraz ostoje populacji ptaków – dodaje dyrektor Koss.
Leśnicy dbają o mokradła i tereny bagienne nie tylko od święta! Każdego roku, w ramach zajęć edukacyjnych prowadzonych przez leśników, tysiące osób: dzieci, młodzieży i ludzi dorosłych, poznają niezwykły świat ekosystemów leśnych, których funkcjonowanie jest uzależnione od wody. Lasy to niezwykle złożone i bardzo wrażliwe obiekty przyrodnicze, w których niedobór lub brak wody objawiają się na wiele sposobów: od zanikania określonych gatunków roślin i zwierząt, po osłabienie, choroby i zamieranie całych fragmentów lasów. Świadomość zagrożeń, które niesie ze sobą zmiana klimatu i to jak możemy starać się im przeciwdziałać, łagodząc jej skutki, to zagadnienia, na które edukatorzy leśni starają się uwrażliwić jak największe grono odbiorców.
Leśnicy postrzegają lasy ekosystemowo, jako swoiste systemy „naczyń połączonych”. Oznacza to nic innego jak to, że lasy to nie tylko drzewa, ale też m.in. rezerwuar zasobów wodnych, tworzących każdorazowo unikalne, leśne mikroklimaty, warunkujący wilgotność siedlisk, a co za tym idzie – kształtujący bogactwo przyrodnicze danego obszaru.
